''Makamba, ga naar je eigen eiland...''

Na 2 uur slaap, ging op de 17e van april de wekker alweer vroeg. De derde vlucht in 3 dagen stond op het programma, vandaag gingen we lekker eilandhoppen naar Curaçao! Tijdens de vlucht mochten we niet slapen, muziek luisteren, of andere leuke dingen doen. We waren immers verantwoordelijk voor de nooduitgang om - wanneer we neer zouden storten - de mensheid in het vliegtuig te redden. Veel tijd om neer te storten was er echter niet, want binnen een halfuur zetten we alweer voet op Curaçaose bodem, maar dat ter zijde. Op 't vliegveld werden we opgepikt door Marion (credits to Els voor de connectie) waar we het hele weekend mochten verblijven: heel lief! Zij en Kevin hebben een huis op het resort Blue Bay. Bij aankomst zijn we even een hapje weg wezen smikkel'n bij 't Achtertuintje. Super leuk tentje, tussen de kippen, voelde me meteen weer helemaal thuis. Herenigd met mijn favoriete componisten (en nee, dit is niet één van mijn zovele loze uitspraken, dit is puur gebaseerd op mijn verleden met o.a. de Kip Song). Met deze goede bodem konden we na een week heel veel lopen éindelijk weer doen waar we goed in zijn: slapen op het strand. Op het strand bij Blue Bay, wat een echt bounty strand is, is er weer genoten van de zon die we een week moesten missen. Met 'n beetje geluk heb ik nog energie over voor een paar Curaçao kiekjes, dan kunnen jullie het met eigen ogen zien. Op dit strand was 's avonds een film te zien in de openlucht! Weer een verschil met Nederland. Ik heb namelijk eventjes de buienradar van het mooie - maar regenachtige - Holland erbij gepakt en met 70% kans op neerslag ga je natuurlijk niet voor je plezier een scherm neerzetten en in je poncho naar een filmpje kijken. Hier waren echter geen voorzorgsmaatregelen voor een plotselinge regenbui nodig en konden we gewoon in ons zomerse kloffie neerploffen voor het scherm. Genieten! We keken naar Captain Phillips, een heftig waargebeurd verhaal, maar zeker 'n aanrader. Ondertussen was er zelfs gratiesj popcorn dus mijn avond kon niet meer stuk. Ook hebben we nog even van het uitgaansleven van Curaçao genoten in Bermuda en toen was de eerste dag alweer om. Dag twee brak al snel weer aan, want we zouden vandaag een boottocht maken met de boot van een vriend van Kevin, Mick. Met z'n 6'en zaten we al vroeg op de privé-boot. De zee was te ruig om richting Klein Curaçao te varen, dus zijn we naar Westpunt gegaan, wat achteraf helemaal geen gek idee bleek te zijn (later meer... spanning opbouwen). Op weg naar Westpunt mochten we voorop de boot gaan zitten, nouja, dat hoef je natuurlijk maar één keer te zeggen. Hop via de zijkant, a.k.a. het slangenmens, hop voorop de boot. Onder het genot van een chill muziekje dobberden we rustig verder richting Westpunt, totdat een of andere rockband door de speakers te horen was en de luchtgitaren uit de kast werden getrokken. Die luchtgitaren werden gauw weer ingepakt toen het gas volop werd ingedrukt, we gingen echt kéihard over de zee, gaaf!! Eenmaal aangekomen bij Westpunt vertelde Mick over het snorkelen. Dit ging gebeuren in de Blauwe Kamer... Een grot waarin je kon snorkelen, beter bekend als het zee-filiaal van Lottels: het bedrijf van (zoals de naam al doet vermoeden) Els en Lott'n. Dit moest nog even verduidelijkt worden naar aanleiding van de vorige blog, op aandringen van Sheep in the big city. We hebben gesnorkeld en dat was echt gaaf! Na veel vissen op 't netvlies rijker en liters zout gehapt te hebben, gingen we weer op de boot liggen. We hebben nog even gedobberd en de nodige hapjes zijn naar binnen gewerkt, super goed geregeld. Van BBQ tot broodjes met tomaat (dit is een niet geheel onbelangrijk detail) tot meloene meloene meloene! Daarna was het tijd om terug te gaan richting de haven. De zee zou wat ruwer zijn... Dat heb ik geweten. Voor ik het wist hing ik overboord om mijn net naar binnen gewerkte tomaat er op ongebruikelijke manier weer uit te laten. Ik zie het maar als een soort tegenprestatie. Die vissen zorgen voor een mooie snorkelervaring, ik zorg voor hun voedsel: best attent al zeg ik het zelf. De derde dag zijn we lekker cultureel geweest en hebben we een ochtendje Willemstad gedaan. We hebben heerlijk ontbeten bij Plein Café Wilhelmina, na al het fastfood van de afgelopen week was een broodje gezond met verse jus zéér appetijtelijk! De o zo bekende pondjesbrug is bewandeld en 's middags hebben we vrij weinig gedaan. Onder het motto ''stilte voor de storm'', vooral voor Jos... Na een potje ezelen was zij namelijk de gelukkige voor een opdracht, die was: in het zwembad (met kledij), in het diepe (moeilijk zwaar), Vader Abrahammen (moeilijk lang). Credits to the voetbal voor alle liederen, die slaan prima aan hier. Het was een bijzonder leuk gezicht! Hoogtepuntje van de dag. We gingen vroeg richting de bedstee, want de volgende dag gingen we met dolfijnen zwemmen! 's Ochtends hadden we om 11 uur de encounter en 's middags om 2 uur zouden we gaan zwemmen met Flippert! Dit was echt heel erg tof. De foto's zijn allemaal binnen geharkt, niet omdat ze allemaal even charmant zijn, maar gewoon, omdat iedereen altijd zegt dat het onwijs leuk voor later is. Dikke prima. Na het dolfijnen zwemmen hebben we een uur rondgereden over het eiland en zijn we uit gekomen bij Boca Tabla. We werden wel gewaarschuwd, want de opzichters wilden al weggaan... Oh god oh god. Het begin van een horrorfilm. Met alle mogelijke scenario's in m'n hoofd, een hart als een razende, gingen we in hoog tempo het uitzicht bekijken, klik-klik-klik en in de versnelling terug naar de auto. Still alive! 's Avonds hebben we Kevin en Marion mee uit eten genomen in een pizzeria, onder het genot van allerlei gekke verhalen die ik niet zal publiceren (#photobucketlist), hebben we heerlijk gegeten om ons weekend af te sluiten. Het vloog echt om, voor we het wisten stonden we alweer op het vliegveld van Aruba. Met twee cupmaten groter bovendien. Het was namelijk Pasen, dus de winkels waren dicht, en we hadden thuis geen wc-papier meer. En dat is natuurlijk funest voor een groep van 7 meiden om eventuele bloemetjes weg te werken. Dus wij hadden flink wc-papier ingeslagen en het werd overal ingestopt. Ook stond het vliegveld vol met makamba's. Definitie: een woord dat gebruikt wordt om blanke mensen/Nederlanders aan te duiden. Hoe langer het allemaal duurde, hoe vervelender de bui van Els en mij werd, waarna we ze vriendelijk doch dringend verzochten het eiland te verlaten. MJBZ-moment (moet je bij zijn moment)... De hele week zit ik alweer op m'n thuishonk op Aruba en ook dat bevalt weer ontzettend goed. Met uitgaan heb ik de afgelopen week al onder de bar gezeten, niet omdat ik umme was, maar om zo veilig te zijn voor vliegende ijsklontjes en rietjes. Ten tweede vermijd ik zoveel mogelijk naaldhakken en wordt er niet meer gegooid met grillworst (+1). Dat kan natuurlijk ook niet, die kindjes in Afrika... Maar, die kindjes zijn niet allemaal arm, zoals onze Carlo altijd zegt. Over Carlo gesproken, die is erg enthousiast over The Mill en als ze ergens enthousiast over is, klinkt dat zo: THE MIIIIIIIIIIIILLLLLLLLLLLLLL, WIE GAAT ER MEE NAAR THE MILLLLLLLLLLL, WE GAAN NAAR THE MILLLLLLLL!!!!!! Zo zijn we er dan ook vaak beland deze week, zo ook gisteren, na weer genoeg sambuca & wijn in Gusto genuttigd te hebben op onze Wimpie. Dit moeten we vandaag ook maar weer voortzetten op het strand bij Kings & Queens... Cheers!