Beter een Kip Song dan een Song Kip

Bon nochi! De dagen vliegen hier om, maar het is de hoogste tijd om eens weer wat te noteren! Voordat alle leuke dingen die we gedaan hebben weer plaatsmaken voor nog meer leuke dingen. Dat zijn er namelijk veel! Ik ben er ook akelig bangig voor dat dit een beste lap tekst wordt, dus voor degene die het nu leest, ik sta je bij.

Even een stukje terug in de tijd, naar Himno y Bandera (Dag van de Vlag). Dit is een Arubaanse feestdag waarmee ik de vorige blog eindigde. Ter verdieping zal ik even de definitie van ‘’feestdagen’’ met jullie delen. Feestdagen: 1) Dagen waarop gefeest wordt. Je zou denken dat we de hele dag feestend hebben doorgebracht. Maar. Niets is minder waar. Uiteindelijk zijn we bij de Mac Donalds beland. Gefaald. Alweer… Natuurlijk puur om onze studenten-armesloebers-besteklade ietwat uit te breiden met zwarte McFlurry en Sundae lepeltjes! Omdat we geen feestje konden vinden hebben we ons liedjesrepertoire maar weer uitgebreid, met de Kip Song dit keer. Jazeker, afgeleid van de welbekende Cup Song. Voor filmmateriaal verwijs ik u door naar de Video’s! Daarna zijn we doorgereden naar Eagle Beach om - how romantic - te eten op het strand en de zonsondergang te bekijken. Ik hoefde alleen maar een soepjurk aan te trekken en ik kon door als Ma Flodder: pan met jappels in de arms en gaan!

Tussen de bedrijven door hebben we nog stage gelopen, waar ik altijd goed voorzien word van voedsel. De negro uit een eerder geschreven blog sneakt altijd wat Oreo koekjes richting mijn kant. Natuurlijk heb ik altijd vriendelijk gezegd dat ie het echt lekker zelf op moest eten, maar hey, als ie dan doordramt. Wie ben ik dan om tegen te stribbelen… Je merkt wel echt de taalverschillen, soms heb ik het idee dat ik in het Chinees loop te praten, maar je krijgt er wel leuke quotes van: ‘’Wat zijn toendra’s?’’ ‘’Uh rendieren, juffrouw?’’ Tjirp tjirp tjirp………………………………………

Na de zware driedaagse stageweek kwamen afgelopen weekend klasgenoten van de KPZ langs gevlogen op Aruba! Floor en Quinta lopen stage op Curaçao en zouden vrijdags al vroeg aankomen, maar vanwege een failliete vliegmaatschappij ging dit niet helemaal volgens schema. Voor Suus’n en mij wel gunstig, want zo ontstond de gelegenheid om boodschappen te doen, het is namelijk weer onze kookweek! Na exact 1 uur en 5 minuten door de Superfoods te hebben geracet, gingen we – bepakt en bezakt – weer terug naar ons nederige stulpje te Paradera. Hier heb ik dingen tussen m’n benen gehad die d’r nog nooit eerder hebben gezeten... Pizza, om precies te zijn.

Rond het middaguur hebben we Floor en Quinta opgehaald van het vliegveld die gelukkig nog een ticket konden boeken en zijn we weer naar het strand geweest. Volgens mij stond hier windkracht 10 als het geen windkracht 11 was en als zandsculpturen kwamen we terug. ’s Avonds hebben we weer eens gegeten bij de Bingo, dit maal een Bingo! Burger. Deze is opgesmikkeld onder het genot van bijzondere gesprekken die nauw aansluiten bij de anale fase van Freud. Nee, het is niet de gedachtengang die je hersenen nu bewandelen. Voor meer informatie zou ik zeggen; Google is je beste vriend. Met een volle maag reden we richting de Bugaloe, want in deze hitte moet je wel goed blijven drinken. Helemaal als twee Amerikanen de drankjes voor hun rekening nemen, giet ik mij graag vol met Arubaanse brouwsels.  We waren door de gezelligheid niet weg te slepen toen ze af wilden sluiten. De Arubanen die er werkten lieten het uiteindelijk maar over zich heen komen en gooiden er ook nog even wat Hollandsche meezingers in! Van Guusje tot Marco tot onze beste man André, van alle markten thuis die lui! Wij konden dat zo waarderen, dat een tegenprestatie natuurlijk vanzelfsprekend was. Daarom hebben wij hen verblijd met bijzonder enthousiaste dansjes én een dikke rekening voor nieuwe tafels. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat nadat onze stalpoten over die tafels heen hebben gewalst, ze er zonder kleerscheuren vanaf zijn gekomen. Deze avond is vervolgd in Upstairs en in The Mill en daarbij kon er een vink gezet worden: stapdag 1/3 check.

De dag die volgde was ook weer onwijs tof! We voeren over de wilde zeeën van Aruba op de Jolly Pirates Sunset Cruise: een super gave piratenboot. Wát een uitzicht, echt onbeschrijflijk gaaf! Wat waren we aan het genieten met z’n negenen!!! Ook was er na een tijdje varen tijd voor de rope swing. Na effekes de kat uit de boom gekeken te hebben begon het toch te kriebelen en voor ik het wist hing ik boven de zee a.k.a. Jane. Met gevaar voor eigen leven, pakte ik het touw, zwaaide ik naar beneden, eindigde ik in en salto, gevolgd door een schroef en split in de lucht en uiteindelijk belandde ik in het water. Zo ging het. Ongeveer. Ein bisschen. Vielleicht. Ook was er nog een open bar: dat is natuurlijk vragen om problemen. Na een aantal lekkere cocktailtjes gingen we de dansvloer op en hebben we Holland weer goed op de kaart gezet met onze hitjes. Onder andere We gaan nog niet naar huis deed het goed in de polonaise en Vader Abraham mocht ook niet ontbreken. Na deze boottocht hebben we het ook maar weer op het stappen gezet; ook achter stapdag 2/3 kon een vinkje. Onder het genot van een pizza hebben we trouwens ook nog even de trucs van de Arubaanse Hans Kazan mogen aanschouwen. Eenmaal thuis hebben we op de prima liggende bank de avond nog eens geanalyseerd en u raadt het al, u raadt het al. Na het bed van Els & Roos was ook dit een uitstekende plek om richting Dromenland te gaan. Tot een uur of 6 heb ik hier gelegen (nog even een bedankje via deze weg voor Els en Carlo… Rukkers).  

De volgende ochtend plukte ik hier de vruchten van. Ik heb betere tijden gekend, maar op deze momenten moet je door. Vandaag gingen we namelijk quad rijden in het National Park! Over allemaal rotsen reden we richting de Natural Pool. Dit was echt een heftig tochtje wel, die quad ging overal heen maar wát een gaaf uitzicht! Onwijs mooi! ’t Is tevens mogelijk dat Els en ik binnenkort op Wikipedia te vinden zijn: Lotte Niens en Elvera van Niel > Uitvinders Bijvis. Een geel-zwarte vis.  En als je denkt na de Kip Song alles gehad te hebben, ook de Bijvis is een hitje op zich! Daarna zijn we door gecrosst richting de Natural Bridge & Baby Bridge. Ik ben echt verliefd geworden op dit eiland… Kijk mij hier nou staan. Op Aruba. Wie had dat gedacht!

Ook Moomba moest nog even bezocht worden, het was immers weer zondag, hiermee werd stapavond 3/3 ook weer afgevinkt. Het was een goede avond en het geluid werd weer uitermate goed geregeld, Harrie was immers beschikbaar. Els was er mentally. Prettig dat je op zulke collega’s kunt bouwen. Zijn zonden zijn weer kwijtgescholden en een bezoek aan de blauwe kamer was dus niet meer nodig. Aan het einde van de avond hebben we nog een pad moeten verjagen met de afmetingen van heb ik jou daar, gevolgd door een emotioneel afscheid van de Curaçao ladies. Gelukkig gaan we in april die kant op! En alsof het allemaal nog niet genoeg is, hebben we ook tickets voor NYC geboekt! Een klein weekje Big Apple inclusief concert van Armin van Buuren in Madison Square Garden, gevolgd door een lang weekend Curaçao. Gewoon. Omdat ’t kan. Once in a lifetime…