The tans will fade but the memories will last forever.
5 juni 2014 - Vilsteren, Nederland
Bij het schrijven van zo'n reisverslag moet ik altijd de vraag 'Waar ben je nu?' beantwoorden. Tot op heden had ik hier niet zoveel problemen mee, maar nu staan er toch een aantal verboden woorden. ''Vilsteren, Nederland''. AUTSJ...
Wat zijn de afgelopen weken omgevlogen op het prachtige eiland. Na het afscheid van m'n stage bleven er nog ongeveer twee weken over om vakantie te vieren. Het zal niet als een verrassing komen, maar hier hebben we het flink met de hoofdletter F van genomen. De toerist in ons kwam naar boven borrelen en we hebben nog het een en ander bezocht. In het park Arikok hebben we nog een aantal dingen bekeken, van grotten naar Boca Prins tot heel, maar dan ook heel veel geiten. Volgens mij leven er op heel Aruba meer geiten dan mensen. Maar goed, natuurlijk is het wel prettig voor het schaap onder ons, die zal zich hoe dan ook thuis hebben gevoeld (ja ja, geiten en schapen zijn natuurlijk twee verschillende werelden, maar ik zie overeenkomsten, en als je maar hard genoeg denkt dat een schaap hetzelfde is als een geit, is het schaap ook hetzelfde als een geit...)
Ook zijn we nog even op de Casibari rotsformatie geklommen. Er waren twee routes, maar lefgozers als wij zijn, gingen we natuurlijk voor de ruige route. Rots na rots kwamen we dichter bij de top. Na zwoegen en zweten stonden we dan eindelijk bovenop de Casibari (lees: binnen 5 minuten, maar ik vond het wel een dapper verhaal).
Na weer genoeg inspanning met dit warme, maar heerlijke weer, is er natuurlijk altijd weer ontspanning nodig. Overdag is dit vooral in de vorm van een strand. Druif Beach is ontzettend mooi en hier hebben we 'm nogal eens gechilld in de laatste week, ten minste als de bewolking uitbleef (die wolken waren fanatiek present de laatste week).
Ook zijn we nog een dag naar Renaissance Island geweest, een eiland dichtbij Aruba. Met een bootje voeren we richting dit eiland en we werden verwelkomd door flamingo's die doodleuk over dat strand hobbelen. De hele dag hebben we genoten van zon, zee, strand en heerlijk eten... Hoogtepuntje!
Tegen de avonduren komt ontspanning vooral terug in de Gusto en de Upstairs. De laatste week hebben we iedere (7 avonden op rij dus) avond voor omzetverhoging gezorgd in de plaatselijke kroegen. Doorzettingsvermogen en de leverkwaliteit werd deze week flink op de proef gesteld, onder het motto ''EVERY PART OF YOUR BODY NEEDS A WORKOUT. EVEN YOUR LIVER. HAVE ANOTHER DRINK.''
Voor dansjes, drankjes én strand ben je op Aruba natuurlijk ook op de goede plek. Op Nikki Beach was het Soul Beach Music Festival, waar Carlo, Els en ik met onze voetjes in het zand hebben genoten van godsgeschenk Robin Thicke. Ik geef je even 5 seconden om dit heerlijke nieuws te laten bezinken.
1
2
3
4
5
Halleluja, die beste man mag er wezen zeg. Live was hij net zo goed als op de radio, of dat nu komt door zijn prettige verschijning ja of nee is natuurlijk de vraag...
Zoals te lezen valt, is er dus weer genoeg cultuur gesnoven. En niet alleen cultuur. We snoven zo nu en dan ook wel in de uitgaansgelegenheden, wat voor gekke blikken zorgde bij het barpersoneel. Ging ons reukorgaan weer richting de broekzak... Voor jullie allemaal denken dat ik een of andere verslaafde ben geworden, dat zal ik meteen even ontkrachten. Het zijn natuurlijk enkel dolletjes. Door een kast van een bewaker (negro bewaker bovendien, jullie weten wat dat betekent... kinder***), heb ik de Gusto ook nog eens met handboeien om vanaf de bar mogen bekijken. Ik liet het maar over me heen komen en vond het nogal sneu om mijn spierballen tegen 'm te gaan gebruiken. Dat zou zo sneu zijn voor z'n ego... Maar goed, enige bedoeling allemaal.
Oók zo'n woord: enig. Op Aruba heb ik dit woord veel te vaak gebruikt dankzij onze westerling Sheep a.k.a. ''Curly curly curly curly curly, mooiste schaap van 't land hij eet zelfs uit je hand''. Alvast mijn oprechte excuses als je me dit kak-woord ook in Nederland hoort zeggen. Wat minder enig was (om toch maar even in die sheep-sfeer te blijven) was een laadbak akkefietje. We reden richting huis en aangezien dieren gewoon in de laadbak horen, zat ook sheep te geniet'n van de avondrit achterin. De 'polis' was hier minder blij mee. We hadden nog geen 50 meter gereden en er was stront an de knikker. Keiharde sirenes gingen aan en we waren ineens omringd door wel 15 agenten. Sheep, die ontzettend dapper was door de gevloeide drank, was niet vuurwapengevaarlijk en dat heeft ze deze beste mannen ook maar even verteld... Holooooo.
We hebben de laatste weken niet alleen op het strand gelegen en dansjes gewaagd, maar zijn ook een paar bioscoopervaringen rijker. Voor 3 euro kun je de nieuwste films zien hier, ideaal! We bekeken The Other Woman en Neighbours en waar iedereen in Nederland zich zou ergeren aan gepraat en gelach onder de film, is het hier echt de omgekeerde wereld. Op Aruba gieren de mensen het gewoon uit als ze iets grappig vinden en iedereen lacht mee. Met natuurlijk in de linkerhand een medium sprite (Amerikaanse maten, rete huge beker) en een large popcorn. Deze bak bleek multifunctioneel, iedere keer dat Zac Efron verscheen weer opnieuw... Door alle sensatie tijdens de film bleek het voor sommigen onder ons (ik spreek voor mezelf) nogal lastig om de juiste uitgang te pakken. Toen ik naar buiten wilde lopen ging er een piepend geluid af in de bioscoop. Toen ik een stap terug deed om de deur weer dicht te doen, vielen mijn ogen op de koeienletters die boven de deur stonden... Alarmdeur... Typisch gevalletje van foutje moet kunnen.
Afgelopen maandag hebben we ons laatste avondmaal gehad bij de Bingo. Ons favoriete restaurant hebben we gedag gezegd met een dansje op tafel (ja, op). Op dinsdag begon de gevreesde terugreis. Rond half 4 vertrokken we richting het vliegveld van Aruba en moest er afscheid genomen worden van de meiden die nog een weekje blijven... Dit was niet echt een gezellige bijkomstigheid, want wat heb ik het onwijs leuk gehad met ze! Inclusief geruïneerde mascara vlogen we om 17:45 dan echt naar Nederland via Bonaire. Deze nachtvlucht zat weer vol met ervaringen, yoga bijvoorbeeld. Ik geloof dat ik alle houdingen zo'n beetje heb gehad. De Halve kikker, de Kaars, de Kindhouding, de Zijwaartse kraanvogel, alles kwam in deze 10 uur aan bod, maar ik heb werkelijk geen oog dichtgedaan.
Eenmaal op Schiphol was de moeheid in één klap verdwenen. Dat had verschillende redenen:
1) Het was veel te koud om nog maar te kunnen slapen. Sta je dan in je korte broekie.
2) Er was een ontvangst waar je u tegen zegt! Met een groot spandoek 'Welkom Lott'n', een bos rozen (of toch tulpen) en een glas Prosecco (alweer drank) werden we welkom geheten in het kikkerlandje. Na een slaaprit in de auto kwamen we aan in het pittoreske Vilsteren. Boel weilanden en ik vroeg me sterk af waar alle palmbomen gebleven waren... Thuis hing er nog een spandoek met Welkom Thuis en m'n hele kamer is gevuld met ballonnen. Heel erg lief en ergens ook wel fijn om weer thuis te zijn :-)
Zo is er een eind gekomen aan m'n Aruba-avontuur... Masha danki (heel erg bedankt) voor het volgen van m'n blogs en de leuke reacties!
Lobstergirls, ontzettend bedankt voor alles. Dat ik jullie heb mogen leren kennen en voor dingen die we hebben gedeeld. Voor het lachen, gieren & brullen, en soms voor de tranen. En ook voor de roe. Voor de kaassoufflés. Voor de aftermovies. Voor de kauwgom van de trilman. Voor Wrecking Ball. Voor New York concrete jungle where dreams are made of. Voor de wereldbedreigingen. Voor de slippers in de Gusto. Voor de Bingo Brochette. Voor de rukkers. Voor de ambiance. Voor de zwembadman. Voor de Blauwe Kamer. Voor de emmers. Voor Curly Fries. Voor ''in your head, zombie, zombie, zombie''. Voor het parlement. Voor Pizza Mike. Voor Lottels, Sjaak, Harry, Kees & Sjonnie. Voor planking op het Aruba bord na het stappen. Voor de mislukte pogingen tot sporten. Voor het skinnydippen. Voor de hond met wie ik te doen heb in onze tuin na urenlang wachten. Voor de gele bikini van het jaar. Voor Finn. Voor de houdbare melk. Voor de sambuca. Voor wat? wrat. Voor de balashi man. Voor de Hong Kong Supelcentel. Voor het brandalarm. Voor moeke. Voor Sally de salamander. Voor de zonnebloem/olijfolie. Voor de fallings uit bed. Voor de rest dat op dit moment ontbreekt in mijn geheugen. Een dikke brasa voor jullie!
P.S. Elvera, denk maar niet dat je er zo makkelijk vanaf komt met je paaseieren. Mijn tijd komt nog wel. En Carlijn, vergeet deze week niet nog even THE MILLLLL aan te tikken. Of de bovenverdieping van de Bingo. Danki.
Wat zijn de afgelopen weken omgevlogen op het prachtige eiland. Na het afscheid van m'n stage bleven er nog ongeveer twee weken over om vakantie te vieren. Het zal niet als een verrassing komen, maar hier hebben we het flink met de hoofdletter F van genomen. De toerist in ons kwam naar boven borrelen en we hebben nog het een en ander bezocht. In het park Arikok hebben we nog een aantal dingen bekeken, van grotten naar Boca Prins tot heel, maar dan ook heel veel geiten. Volgens mij leven er op heel Aruba meer geiten dan mensen. Maar goed, natuurlijk is het wel prettig voor het schaap onder ons, die zal zich hoe dan ook thuis hebben gevoeld (ja ja, geiten en schapen zijn natuurlijk twee verschillende werelden, maar ik zie overeenkomsten, en als je maar hard genoeg denkt dat een schaap hetzelfde is als een geit, is het schaap ook hetzelfde als een geit...)
Ook zijn we nog even op de Casibari rotsformatie geklommen. Er waren twee routes, maar lefgozers als wij zijn, gingen we natuurlijk voor de ruige route. Rots na rots kwamen we dichter bij de top. Na zwoegen en zweten stonden we dan eindelijk bovenop de Casibari (lees: binnen 5 minuten, maar ik vond het wel een dapper verhaal).
Na weer genoeg inspanning met dit warme, maar heerlijke weer, is er natuurlijk altijd weer ontspanning nodig. Overdag is dit vooral in de vorm van een strand. Druif Beach is ontzettend mooi en hier hebben we 'm nogal eens gechilld in de laatste week, ten minste als de bewolking uitbleef (die wolken waren fanatiek present de laatste week).
Ook zijn we nog een dag naar Renaissance Island geweest, een eiland dichtbij Aruba. Met een bootje voeren we richting dit eiland en we werden verwelkomd door flamingo's die doodleuk over dat strand hobbelen. De hele dag hebben we genoten van zon, zee, strand en heerlijk eten... Hoogtepuntje!
Tegen de avonduren komt ontspanning vooral terug in de Gusto en de Upstairs. De laatste week hebben we iedere (7 avonden op rij dus) avond voor omzetverhoging gezorgd in de plaatselijke kroegen. Doorzettingsvermogen en de leverkwaliteit werd deze week flink op de proef gesteld, onder het motto ''EVERY PART OF YOUR BODY NEEDS A WORKOUT. EVEN YOUR LIVER. HAVE ANOTHER DRINK.''
Voor dansjes, drankjes én strand ben je op Aruba natuurlijk ook op de goede plek. Op Nikki Beach was het Soul Beach Music Festival, waar Carlo, Els en ik met onze voetjes in het zand hebben genoten van godsgeschenk Robin Thicke. Ik geef je even 5 seconden om dit heerlijke nieuws te laten bezinken.
1
2
3
4
5
Halleluja, die beste man mag er wezen zeg. Live was hij net zo goed als op de radio, of dat nu komt door zijn prettige verschijning ja of nee is natuurlijk de vraag...
Zoals te lezen valt, is er dus weer genoeg cultuur gesnoven. En niet alleen cultuur. We snoven zo nu en dan ook wel in de uitgaansgelegenheden, wat voor gekke blikken zorgde bij het barpersoneel. Ging ons reukorgaan weer richting de broekzak... Voor jullie allemaal denken dat ik een of andere verslaafde ben geworden, dat zal ik meteen even ontkrachten. Het zijn natuurlijk enkel dolletjes. Door een kast van een bewaker (negro bewaker bovendien, jullie weten wat dat betekent... kinder***), heb ik de Gusto ook nog eens met handboeien om vanaf de bar mogen bekijken. Ik liet het maar over me heen komen en vond het nogal sneu om mijn spierballen tegen 'm te gaan gebruiken. Dat zou zo sneu zijn voor z'n ego... Maar goed, enige bedoeling allemaal.
Oók zo'n woord: enig. Op Aruba heb ik dit woord veel te vaak gebruikt dankzij onze westerling Sheep a.k.a. ''Curly curly curly curly curly, mooiste schaap van 't land hij eet zelfs uit je hand''. Alvast mijn oprechte excuses als je me dit kak-woord ook in Nederland hoort zeggen. Wat minder enig was (om toch maar even in die sheep-sfeer te blijven) was een laadbak akkefietje. We reden richting huis en aangezien dieren gewoon in de laadbak horen, zat ook sheep te geniet'n van de avondrit achterin. De 'polis' was hier minder blij mee. We hadden nog geen 50 meter gereden en er was stront an de knikker. Keiharde sirenes gingen aan en we waren ineens omringd door wel 15 agenten. Sheep, die ontzettend dapper was door de gevloeide drank, was niet vuurwapengevaarlijk en dat heeft ze deze beste mannen ook maar even verteld... Holooooo.
We hebben de laatste weken niet alleen op het strand gelegen en dansjes gewaagd, maar zijn ook een paar bioscoopervaringen rijker. Voor 3 euro kun je de nieuwste films zien hier, ideaal! We bekeken The Other Woman en Neighbours en waar iedereen in Nederland zich zou ergeren aan gepraat en gelach onder de film, is het hier echt de omgekeerde wereld. Op Aruba gieren de mensen het gewoon uit als ze iets grappig vinden en iedereen lacht mee. Met natuurlijk in de linkerhand een medium sprite (Amerikaanse maten, rete huge beker) en een large popcorn. Deze bak bleek multifunctioneel, iedere keer dat Zac Efron verscheen weer opnieuw... Door alle sensatie tijdens de film bleek het voor sommigen onder ons (ik spreek voor mezelf) nogal lastig om de juiste uitgang te pakken. Toen ik naar buiten wilde lopen ging er een piepend geluid af in de bioscoop. Toen ik een stap terug deed om de deur weer dicht te doen, vielen mijn ogen op de koeienletters die boven de deur stonden... Alarmdeur... Typisch gevalletje van foutje moet kunnen.
Afgelopen maandag hebben we ons laatste avondmaal gehad bij de Bingo. Ons favoriete restaurant hebben we gedag gezegd met een dansje op tafel (ja, op). Op dinsdag begon de gevreesde terugreis. Rond half 4 vertrokken we richting het vliegveld van Aruba en moest er afscheid genomen worden van de meiden die nog een weekje blijven... Dit was niet echt een gezellige bijkomstigheid, want wat heb ik het onwijs leuk gehad met ze! Inclusief geruïneerde mascara vlogen we om 17:45 dan echt naar Nederland via Bonaire. Deze nachtvlucht zat weer vol met ervaringen, yoga bijvoorbeeld. Ik geloof dat ik alle houdingen zo'n beetje heb gehad. De Halve kikker, de Kaars, de Kindhouding, de Zijwaartse kraanvogel, alles kwam in deze 10 uur aan bod, maar ik heb werkelijk geen oog dichtgedaan.
Eenmaal op Schiphol was de moeheid in één klap verdwenen. Dat had verschillende redenen:
1) Het was veel te koud om nog maar te kunnen slapen. Sta je dan in je korte broekie.
2) Er was een ontvangst waar je u tegen zegt! Met een groot spandoek 'Welkom Lott'n', een bos rozen (of toch tulpen) en een glas Prosecco (alweer drank) werden we welkom geheten in het kikkerlandje. Na een slaaprit in de auto kwamen we aan in het pittoreske Vilsteren. Boel weilanden en ik vroeg me sterk af waar alle palmbomen gebleven waren... Thuis hing er nog een spandoek met Welkom Thuis en m'n hele kamer is gevuld met ballonnen. Heel erg lief en ergens ook wel fijn om weer thuis te zijn :-)
Zo is er een eind gekomen aan m'n Aruba-avontuur... Masha danki (heel erg bedankt) voor het volgen van m'n blogs en de leuke reacties!
Lobstergirls, ontzettend bedankt voor alles. Dat ik jullie heb mogen leren kennen en voor dingen die we hebben gedeeld. Voor het lachen, gieren & brullen, en soms voor de tranen. En ook voor de roe. Voor de kaassoufflés. Voor de aftermovies. Voor de kauwgom van de trilman. Voor Wrecking Ball. Voor New York concrete jungle where dreams are made of. Voor de wereldbedreigingen. Voor de slippers in de Gusto. Voor de Bingo Brochette. Voor de rukkers. Voor de ambiance. Voor de zwembadman. Voor de Blauwe Kamer. Voor de emmers. Voor Curly Fries. Voor ''in your head, zombie, zombie, zombie''. Voor het parlement. Voor Pizza Mike. Voor Lottels, Sjaak, Harry, Kees & Sjonnie. Voor planking op het Aruba bord na het stappen. Voor de mislukte pogingen tot sporten. Voor het skinnydippen. Voor de hond met wie ik te doen heb in onze tuin na urenlang wachten. Voor de gele bikini van het jaar. Voor Finn. Voor de houdbare melk. Voor de sambuca. Voor wat? wrat. Voor de balashi man. Voor de Hong Kong Supelcentel. Voor het brandalarm. Voor moeke. Voor Sally de salamander. Voor de zonnebloem/olijfolie. Voor de fallings uit bed. Voor de rest dat op dit moment ontbreekt in mijn geheugen. Een dikke brasa voor jullie!
P.S. Elvera, denk maar niet dat je er zo makkelijk vanaf komt met je paaseieren. Mijn tijd komt nog wel. En Carlijn, vergeet deze week niet nog even THE MILLLLL aan te tikken. Of de bovenverdieping van de Bingo. Danki.
